داستان شهر ممنوعه - پژوهشی جامع در باب دگرباشان در ایران

این مطالعه مردم‌شناسانه، حوزه نادیده جنسیت در ایران را با نگاه به جنبه‌های متعدد و پیچیده هویت جنسی و ظرافت‌های آن در اجتماع دگرباشان، در بستر شناخت روبه¬فزونی از گرایش‌های جنسی بررسی می‌کند. در عین حال، این مطالعه کج‌فهمی‌های رایج دربارة دگرباشان و جنسیت در ایران را به چالش می‌کشد و افسانه‌ها و روایت‌هایی را که اغلب سبب شناخت نادرست از جنسیت و تدوین سیاست‌ها و رویه‌های اشتباه شده‌اند، نقد می‌کند تا زمینه‌ساز رویکردی جامع‌تر شود. 
تا امروز، گزارش‌ها و پوشش‌های رسانه‌ای اندکی درباره اجتماع دگرباشان ایرانی تهیه شده است که بیشتر این گزارش‌ها مجموعه‌های مستند از کسانی است که ایران را ترک کرده‌اند و در سرزمین دیگری زندگی می‌کنند. درباره دگرباشان جامعه معاصر ایران و اینکه به این اجتماع از زاویه دید خودشان چگونه نگاه می‌شود، مطالعات پژوهشی محدودی صورت گرفته است. تقریباً اطلاعاتی چندانی از تجارب و تجربیات افراد دگرباش وجود ندارد. با وجود حساسیت های فروان و حتی نگرانی های امنیتی این مطالعه در شرایطی سخت انجام گرفت و بر آن است تا این شکاف علمی را درباره موضوعی تا این حد مهم پر کند و اولین پژوهشی است که درباره «دگرباشان در ایران» صورت گرفته است و به متون موجود درباره دگرباشان با تمرکز بر جغرافیای محل سکونت این گروه بُعدی ویژه و متمایز می‌بخشد . این مطالعه پیچیده است؛ چراکه فراتر از یک نگاه کلی ساده به گرایش جنسی و افکار مربوط به جنسیت در حوزة زندگی خصوصی و عمومی فرد است. برای اولین بار، این پژوهش بر مصاحبه‌های عمیق با بیش از 300 نفر (60% مرد و 40% زن) در سه کلانشهر بزرگ ایران (تهران، مشهد و اصفهان) متمرکز شد. در این کار، چالش‌های برخاسته از تغییرات عصر حاضر در روابط جنسیتی و چگونگی این تعاملات در ایران بررسی شد. اهداف اصلی این پژوهش درک احساسات و باورها حول دگرباشان در ایران از طریق تحلیل انتقادی از نگاه خود این افراد و بررسی چالش‌هایی است که آنها بر اثر زندگی در جامعه‌ای مذهبی، طبقه‌محور، سنتی و پدرسالار، که دگرباشی را به¬مثابه یک هویت رد می‌کند، تجربه می‌کنند. پرسش این مطالعه از همین¬جا شروع می‌شود. ضرورت تمرکز بر اجتماع دگرباشان و آسیب‌پذیری این افراد سرکوب‌شده و به سکوت واداشته¬شده انگیزه‌ای شد برای روشنگری دربارۀ وضعیت این افراد که عمداً نادیده گرفته شده¬اند و از منظر اجتماعی به حاشیه رانده شده‌اند. 
این مطالعه از تلفیقی از رویکردهای پدیدارشناسانه، هرمنوتیکی، پسامدرن و روان‌شناختی بهره می‌برد تا روشی نظری را به وجود آورد که برای پژوهش دربارة تجربة دگرباشی مناسب باشد و در عین حال شهود و احساسات خود پژوهشگر را در معیار تأیید مطالعه برای حفظ «عینیت» دربرگیرد و سعی بر آن دارد که تصور روشن تری ر بدون پیش داوری در اختیار خواننده قرار دهد.